خوشتیپ

باشگاه کشتی بودیم که یکی از بچه ها به ابراهیم گفت:ابرام جون!تیپ و هیکلت خیلی جالب شده.توی راه که میومدی دو تا دختر پشت سرت بودند و مرتب ازتو حرف می زدند.بعد ادامه داد:شلوار و پیراهن شیک پوشیدی،ساک ورزشی هم که دست گرفتی،کاملا معلومه که ورزشکاری!ابراهیم خیلی ناراحت شد،رفت توی فکر.اصلا توقع چنین چیزی را نداشت.جلسه بعد که ابراهیم را دیدم خنده ام گرفت؛پیراهن بلند پوشیده بود و شلوار گشاد!!!به جای ساک ورزشی هم کیسه ی پلاستیکی دست گرفته بود.تیپش به هر آدمی می خورد،غیر از کشتی گیر.بچه ها می گفتند:تو دیگه چه جور آدمی هستی!!!ما باشگاه می آییم تا هیکل ورزشکاری پیدا کنیم،بعد هم لباس تنگ می پوشیم.اما تو با این هیکل رو فرم...آخه این چه لباس هائیه که می پوشی؟ابراهیم به این حرف ها اهمیت نمی داد و به بچه ها توصیه می کرد:ورزش اگر برای خدا باشه،عبادته؛به هر نیت دیگه ای باشه فقط ضرره.

کتاب سلام بر ابراهیم،ص 41

امام علی (ع):

زکات زیبایی،عفت و پاک دامنی است...